Drobna plamistość liści kukurydzy [Kabatiella zeae]

Znaczenie

Szerokie rozpowszechnienie w głównych rejonach uprawy kukurydzy. Infekcje powodowane przez workowca Kabatiella zeae mogą powodować znaczne straty w plonie oraz pogarszają jakość kiszonki, dodatkowo przez rozwój fuzariozy na osłabionych roślinach.

Występowanie

Podczas całego okresu wegetacji w czasie wilgotnej, deszczowej i dość chłodnej pogody (temp. około 15°C), przy dużych wahaniach temperatury między dniem a nocą oraz przy utrzymującej się rosie.

Rozpoznawanie

Okres inkubacji trwa od 7 do 10 dni, aby doszło do infekcji - liście muszą być wilgotne. Najwcześniej patogen uwidacznia się w czerwcu. Choroba atakuje przede wszystkim liście (w tym liście starsze są bardziej podatne od liści młodych), a w sprzyjających warunkach również pochwy liściowe oraz lisice okrywowe kolb. Pierwsze objawy widoczne są w postaci małych, prześwitujących punkcików na liściach. Następnie na liściach zaobserwować można owalne lub okrągłe plamy o średnicy od 1 do 5 mm, wokół których widoczny jest brunatny pierścień, który początkowo jest jasny, a następnie ciemnieje. Plamy na liściach początkowo są pojedyncze, a w miarę upływu czasu zwiększają swoją powierzchnię. Silne porażenie prowadzi do przedwczesnego zamierania liści lub całych roślin. Wczesne infekcje sprzyjają szybszemu dojrzewaniu kukurydzy – już w sierpniu, w wyniku czego dochodzi do strat w plonie oraz pogarsza się jakość kiszonki.

Patogen zimuje w postaci grzybni na resztkach pożniwnych kukurydzy, może być również przenoszony na ziarniakach. Infekcji sprzyja również porażenie kukurydzy przez grzyby, które przyczyniają się do powstania zgorzeli podstawy łodygi. Na rozwój choroby oprócz warunków pogodowych wpływa również uszkodzenie liści spowodowane przez żerujące szkodniki o aparacie gębowym kłująco-ssącym. Choroba w największym stopniu poraża plantacje kukurydzy uprawianej w północnej i centralnej części Polski, a na południu kraju w zwłaszcza w lata chłodne i wilgotne. Przy wysokiej wilgotności na grzybni tworzą się zarodnie uwalniające zarodniki, które przenoszone są na rośliny przez wiatr lub przez krople deszczu.

Wzmożone występowanie

• jednostronny płodozmian – monokultura kukurydzy,
• zainfekowany materiał siewny,
• nie zagospodarowane resztki pożniwne,
• zbyt duża gęstość siewu.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

• staranne przyoranie resztek pożniwnych,
• stosowanie kwalifikowanego, zaprawionego materiału siewnego,
• rozszerzenie płodozmianu,
• przestrzeganie 4-letniej przerwy w uprawie kukurydzy na tym samym stanowisku,
• dobór odmian o wyższej odporności.