Przypąkowe zamieranie pędów [Xenodidymella applanata]

Występowanie i znaczenie

Szerokie rozpowszechnienie we wszystkich rejonach uprawy malin. Szczególnie silnie są porażane maliny czerwone, natomiast maliny czarne – tylko w niewielkim stopniu. Infekcje powodowane przez Didymella applanata mogą się przyczynić do znacznych straty w plonie dochodzące nawet do 50%. Ponadto porażone pędy malin są bardziej podatne na przemarzanie, a bardzo często przy silnym porażeniu zamierają.

Okres wykrywania

Infekcje pojawiają się podczas całego sezonu wegetacyjnego – najczęściej od kwietnia do października, przy utrzymującej się przez dłuższy czas wysokiej wilgotności powietrza. Choroba jest szczególnie groźna na końcu maja i przez cały czerwiec.

Obraz choroby

Zarodniki wnikają do tkanek głównie w kątach liści i pąków. Mogą wnikać również przez rany będące wynikiem żerowania pryszczarka malinowca. Objawy choroby występują na liściach, łuskach pąków oraz na pędach młodych i drugorocznych. Pierwsze objawy choroby można zaobserwować w połowie czerwca wokół pąków śpiących lub u nasady liści w postaci eliptycznych przebarwień koloru fioletowobrązowego, co jest charakterystycznym objawem przypąkowego zamierania pędów. Wraz z rozwojem choroby przebarwienia rozrastają się zarówno na długość pędu, jak również wszerz. W miarę rozrastania się plamy szarzeją, a na pędach dwuletnich stają się jasnoszare. Wzrost pędów, które zostały porażone ulega zahamowaniu, łuski pąków zamierają, a same pąki wysychają. Następnie porażona kora łuszczy się i odpada, na plamach pojawiają się ciemne skupiska owocników – pseudotecja oraz pyknidia. Pędy, które uległy porażeniu zamierają – najczęściej w okresie kwitnienia lub podczas zawiązywania owoców. Często do zamierania pędów może dochodzić jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji.

Wzmożone występowanie

porażone sadzonki,
zbyt duże zagęszczenie plantacji,
przenawożenie azotem,
zachwaszczenie plantacji,
uprawa odmian podatnych na chorobę,
zaniechanie zabiegów pielęgnacyjnych – m.in. usuwania porażonych pędów po zbiorach.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

sadzenie zdrowych roślin,
zakładanie plantacji w odpowiedniej rozstawie, co zapewni optymalne przewietrzanie roślin,
unikanie zwilżania liści podczas nawadniania plantacji,
prowadzenie plantacji np. na drutach, co pozwala na szybkie obsychanie pędów,
racjonalne nawożenie plantacji malin, zwłaszcza azotem – zbyt duże dawki azotu zwiększają podatność odmian na chorobę,
systematyczne odchwaszczanie plantacji,
usuwanie pędów nadmiernie zagęszczających rzędy,
usuwanie do końca maja wszystkich latorośli – zwłaszcza na żyznych stanowiskach, co ograniczy ryzyko wystąpienia wczesnych infekcji,
usuwanie pędów 2-letnich bezpośrednio po zbiorze, tuż przy ziemi,
eliminacja porażonych pędów,
dobór odmian odpornych lub mało wrażliwych na chorobę.