Erwinia [Erwinia sp.]

Występowanie i znaczenie

Szerokie rozpowszechnienie w głównych rejonach uprawy roślin o dużym znaczeniu gospodarczym, a zwłaszcza wśród roślin sadowniczych i ozdobnych. Infekcje powodowane przez Erwinia sp. mogą powodować znaczne straty w plonie. Mają one status organizmu kwarantannowego i podlegają obowiązkowemu zwalczaniu.

Okres wykrywania

Podczas całego okresu wegetacji, w temperaturze powyżej 18°C oraz wysokiej wilgotności powietrza z okresami deszczowymi, najczęściej od maja do września.

Obraz choroby

Erwinia sp. to rodzaj bakterii Gram-ujemnych, które mają kształt pałeczek. Odpowiadają za produkcję enzymów, które powodują hydrolizę pektyn, w wyniku czego dochodzi do oddzielania się komórek, co prowadzi do ich zamierania. Okres inkubacji choroby w zależności od warunków pogodowych trwa od kilku dni do nawet kilku tygodni. Objawy choroby mogą pojawiać się zarówno na liściach, jak również na pędach, korzeniach oraz kwiatach i owocach. Do infekcji dochodzi zarówno przez miodniki, jak również przez szparki, przetchlinki oraz uszkodzenia mechaniczne tkanki okrywającej. Objawami choroby na pędach są klinowate plamy, które są wyraźnie oddzielone od zdrowej tkanki. Porażone pędy powyżej miejsca infekcji zamierają. Z kolei liście początkowo stają się brunatne, a następnie ciemnieją. Porażone znamiona kwiatów brunatnieją i zasychają, pozostając na pędach. Z kolei porażone zawiązki owoców marszczą się, lecz nie opadają.

Bakterie mogą być przenoszone zarówno przez wiatr i krople deszcze, jak również przez ptaki i owady.

Wzmożone występowanie

• zainfekowane rośliny,
• duże zagęszczenie roślin żywicielskich,
• niezdezynfekowany sprzęt wykorzystywany do zabiegów pielęgnacyjnych.

Agrotechniczne działania zapobiegawcze

• monitoring roślin co 7 dni,
• w przypadku wystąpienia choroby po raz pierwszy - usuwanie porażonych roślin z plantacji,
• usuwanie porażonych fragmentów roślin wraz z zapasem - w przypadku stwierdzenia infekcji po raz kolejny,
• obniżenie odczynu gleby do 5,5,
• dezynfekcja sprzętu,
• eliminacja z bezpośredniego sąsiedztwa roślin żywicielskich,
• wybór odmian najmniej podatnych na chorobę.