Samosiewy wyki [Vicia sp.]

Uciążliwe chwasty wieloletnie, dwuliścienne należące do rodziny motylkowatych. Najczęściej spotkać je można na glebach organicznych i mineralnych, średnio wilgotnych lub posusznych. Dobrze znoszą zmienne uwilgotnienie. Preferują stanowiska przewiewne oraz zasobne w wapń.

Występowanie

Najczęściej pojawiają się na plantacjach zbóż, w mniejszym stopniu również w rzepaku, kukurydzy, roślinach okopowych oraz na użytkach zielonych. Często pojawiają się na łąkach, rowach, nieużytkach, poboczach oraz zaroślach.

Opis rośliny

To chwasty, które wytwarzają rozbudowany system korzeniowy. Łodyga samosiewów wyki jest miękka, lekko owłosiona, żeberkowata i najczęściej płoży się po ziemi lub oplata rośliny uprawne. Samosiewy wyki mogą dorastać nawet do 120 cm długości. Liście są parzystopierzaste, złożone z 6-10 par pojedynczych wydłużonych przylistków. Na blaszce liściowej widoczny jest nerw główny wraz z nerwami bocznymi. Liście na szczycie zakończone są wąsem, który pozwala chwastom wspinać się na inne rośliny. U podstawy liści widoczne są całobrzegie, strzałkowate przylistki o niewielkich rozmiarach. Samosiewy wyki bardzo szybko się namnażają – zarówno za pomocą nasion, jak również odrostów korzeniowych. Ich rozprzestrzenianie odbywa się również za pomocą płożących się pędów. Szkodliwość samosiewów wyki polega przede wszystkim na ograniczeniu wzrostu roślin uprawnych. Pędy czepne wyki mogą zaduszać siewki, a także młode rośliny. Ponadto szybki wzrost samosiewów wyki może stanowić poważną konkurencję dla roślin użytkowych, zwłaszcza jeśli chodzi o wodę, światło i składniki pokarmowe. Długie i wiotkie pędy samosiewów wyki mogą przyczyniać się do wylegania roślin, a także utrudniać ich zbiór. Samosiewy wyki mogą być również żywicielem pośrednim szkodników, np. mątwika burakowego. Na pewnym etapie rozwoju mogą stanowić również zagrożenie dla zwierząt hodowlanych, ponieważ po zakwitnięciu ich strąki mogą zawierać znaczne ilości substancji toksycznych.

Ich obecność szczególnie na plantacjach zbóż może prowadzić do znacznej obniżki jakości i wielkości plonu. Liczebność można ograniczyć poprzez eliminację chwastów z terenów bezpośrednio przylegających do upraw, a także poprzez wysiew materiału siewnego wolnego od zanieczyszczeń. Duże znaczenie w ograniczaniu chwastów ma także zmianowanie upraw oraz racjonalne nawożenie (przenawożenie sprzyja występowaniu chwastów). Ważne jest również dbanie o odpowiednie pH gleby (wyka preferuje stanowiska zasadowe).